بنام خداوند بخشاینده مهربان

با عرض سلام خدمت همه عزیزانی که این یادداشت را می خوانند. فارغ از اینکه چه زمانی       می خوانند . چه جنسیتی دارند؛ چه ذهنیتی نسبت به من و وبلاگم دارند؛ چه زبانی دارند؛ چه قومیتی دارند؛ در کدام شهر کشور عزیزمان ایران ساکن هستند یا حتی در کجای این جهان خاکی  سکونت دارند ؛ و چندین و چند اما و اگر و مگر و چه دیگر...

چند روزی است که با مشورت  یکی از دوستان خوبم (میلاد عزیز-مدیر وبلاگ ارزشی – تحلیلی عبرت) به فکر ساخت وبلاگی شخصی افتاده ام. به همین خاطر روز28بهمن نسبت به افتتاح وبلاگ اقدام کردم. و امروز که اولین روز از آخرین  ماه زمستان  1387 شمسی است نسبت به ارسال اولین یادداشت خود اقدام می کنم.

بر خود لازم دیدم  در ابتدای شروع به کار این وبلاگ انگیزه های خودم را ازاین کار برای خودم و سایر عزیزان مشخص کنم و آن همانا انتقال تجربیات خودم به دیگران و استفاده از تجربیات گرانبهای دیگران است. استفاده از تجربیات دیگران غنیمتی بزرگ است که متاسفانه خیلی از ما ایرانیان به استفاده از آن رغبتی نشان نمی دهیم در حالیکه می توانیم از تجربیات دیگران به رایگان استفاده کنیم و در زندگی خود آنها را به کار بندیم. واین نکته همان فرمایش حضرت امیر را می رساند که می فرمایند: از سرگذشت دیگران عبرت بگیرید تا عبرت سایرین نشوید.

از همه عزیزانی که این یادداشت کوتاه را می خوانند عاجزانه خواهشمندم نظرات ؛ پیشنهادات؛ انتقادات؛ خاطرات؛ انتظارات؛ تجربیات و... خود را در اختیار این حقیر قرار دهند.